- Home
- Co zobaczyć
- Ściany
Opis
Pistoia nadal zachowuje trzy ściany kurtynowe, które od wczesnego średniowiecza charakteryzują jego tkankę miejską. Pierwszy krąg, ukończony około połowy VIII wieku, obejmował powierzchnię prawie dziewięciu hektarów i zgodnie z zachowaną dokumentacją i kilkoma pozostałościami musiał biec wzdłuż wewnętrznej strony obecnych ulic: Pacini, Palestro, Cavour, Buozzi , Curtatone i Montanara, Abbi Pazienza i delle Pappe. Ściany, przegubowe w dwóch obrotach i oddzielone przejściem, miały grubość sześciu metrów u podstawy i wznosiły się przez około czternaście przy ogólnym rozwoju ponad jednego kilometra.
Pierwsza kurtyna obronna musiała wkrótce niedostatecznie zaspokoić potrzeby miasta, ponieważ znane już budynki są znane już w X wieku. W ten sposób powstały podmiejskie wsie, wśród których najstarsza była San Bartolomeo, która rozwijała się wokół ważnych opactw i budynków sakralnych, których nazwa świadczy o jej położeniu poza murami. Około lat trzydziestych XII wieku gmina postanowiła zbudować drugi krąg odpowiedni do obrony miasta, którego obwód, w porównaniu do czasów starożytnych, wzrósł ponad dwukrotnie.
Nowe mury biegły zwinnie od San Maria a Ripalta do Ospedale del Ceppo, a następnie pochyliły się na południe drogą dzisiejszych ulic Chiappettini i Trenfuni. Następnie udali się na południe, by dołączyć kościoły San Bartolomeo i S. Pier Maggiore do San Maria Nuova, wracając na zachód szlakiem obecnej Corso Amendola, Fedi i Gramsci, aby zamknąć ponownie w Ripalta.
Ostatni krąg został podniesiony po zniszczeniu dokonanym w 1306 r. przez florentyńczyków przeciwko poprzedniej kurtynie obronnej. Nowe ściany spaliły klasztory zakonów żebraczych założonych między końcem XIII wieku a początkiem następnego, wznosiły się na około piętnaście metrów i miały szeroką podstawę trzy, która zwężała się do półtora metra w przejściu. Wyposażone w wieże i bastiony, z których pozostały Ambrogi i Thyrion, miały największą obronę w fortecy Medyceuszy w Santa Barbara. Szerokie rowy zasilane strumieniami Brana i Ombrone otaczały cały obwód, zwiększając ich skuteczność obronną tak bardzo, że nigdy nie zostały podbite. Trzeci okrąg jest teraz widoczny w niektórych jego częściach wzdłuż obecnych alei Matteottiego i Arkadii.
Były cztery główne wejścia, które umożliwiały wejście do miasta z głównych centrów w pobliżu. Nawet dziś ci, którzy przyjeżdżają z Florencji, wchodzą z Porta Carratica, niektórzy z Lukki z Porta Lucchese, inni z gór z Porta al Borgo i ci z Prato wzdłuż Via Montalese, starożytnej Cassii, wchodząc z Porta San Marco. Te drzwi wskazują również cztery dzielnice miasta rywalizujące o nagrodę Giostra dell'Orso.
Mury przetrwały w stanie nienaruszonym do początku XX wieku, kiedy zostały zburzone, co wydawało się najlepszym rozwojem miasta.
Pierwsza kurtyna obronna musiała wkrótce niedostatecznie zaspokoić potrzeby miasta, ponieważ znane już budynki są znane już w X wieku. W ten sposób powstały podmiejskie wsie, wśród których najstarsza była San Bartolomeo, która rozwijała się wokół ważnych opactw i budynków sakralnych, których nazwa świadczy o jej położeniu poza murami. Około lat trzydziestych XII wieku gmina postanowiła zbudować drugi krąg odpowiedni do obrony miasta, którego obwód, w porównaniu do czasów starożytnych, wzrósł ponad dwukrotnie.
Nowe mury biegły zwinnie od San Maria a Ripalta do Ospedale del Ceppo, a następnie pochyliły się na południe drogą dzisiejszych ulic Chiappettini i Trenfuni. Następnie udali się na południe, by dołączyć kościoły San Bartolomeo i S. Pier Maggiore do San Maria Nuova, wracając na zachód szlakiem obecnej Corso Amendola, Fedi i Gramsci, aby zamknąć ponownie w Ripalta.
Ostatni krąg został podniesiony po zniszczeniu dokonanym w 1306 r. przez florentyńczyków przeciwko poprzedniej kurtynie obronnej. Nowe ściany spaliły klasztory zakonów żebraczych założonych między końcem XIII wieku a początkiem następnego, wznosiły się na około piętnaście metrów i miały szeroką podstawę trzy, która zwężała się do półtora metra w przejściu. Wyposażone w wieże i bastiony, z których pozostały Ambrogi i Thyrion, miały największą obronę w fortecy Medyceuszy w Santa Barbara. Szerokie rowy zasilane strumieniami Brana i Ombrone otaczały cały obwód, zwiększając ich skuteczność obronną tak bardzo, że nigdy nie zostały podbite. Trzeci okrąg jest teraz widoczny w niektórych jego częściach wzdłuż obecnych alei Matteottiego i Arkadii.
Były cztery główne wejścia, które umożliwiały wejście do miasta z głównych centrów w pobliżu. Nawet dziś ci, którzy przyjeżdżają z Florencji, wchodzą z Porta Carratica, niektórzy z Lukki z Porta Lucchese, inni z gór z Porta al Borgo i ci z Prato wzdłuż Via Montalese, starożytnej Cassii, wchodząc z Porta San Marco. Te drzwi wskazują również cztery dzielnice miasta rywalizujące o nagrodę Giostra dell'Orso.
Mury przetrwały w stanie nienaruszonym do początku XX wieku, kiedy zostały zburzone, co wydawało się najlepszym rozwojem miasta.